Podsumowanie roku 2017

Koniec roku to zazwyczaj czas posumowań. Jak to wyglądało u mnie?
Dziewiarsko: 
- chusty - 13 ( w tym 7 Tercetów!)
- szale - 1 
- czapki - 5
- kominy - 2
- etui na tablet - 1
- sweterki na telefon - 6
- skarpetki - 3 pary 
- kocyki dziecięce  - 1
- swetry/bluzeczki - 3
- przeróbki - 5
Przemalowane:
- szafki kuchenne -9
- ława - 1
- szafy - 2
Inne:
- córki wydane za mąż - 1
- odkrycie muzyczne (Luc Arbogast) - 1
   
  

   W Nowym Roku 2018 życzę wszystkim czytelnikom mojego bloga wielu radości, inspiracji dziewiarskich i nowych wyzwań. 
Zaś w życiu - pogody ducha, uśmiechu i optymizmu.

Chusta końcoworoczna

   Powstała w dwa dni. Wykorzystałam do jej zrobienia resztki z poprzednich chust jedwabno-moherowych. 

   Chusta ta łączy w sobie trzy nitki: Alpaca Silk DROPSA (największa część chusty), Kid Silk DRPOPSA (fuksjowy akcent) i Mohair Luxe LANG YARNS (ecru z kroplą złota). Wyszła całkiem spora, akurat taka, by omotać szyję. Może być również dodatkiem do kreacji. Na Margolce prezentuje się tak.

 

Monotematycznie... znowu tercet, tym razem w śmietanie

   Święta, święta i po świętach. Dla mnie to przede wszystkim czas na spotkania z rodziną. Po raz pierwszy moja córka, jako młoda małżonka, zorganizowała wigilię u siebie. Było pięknie, nastrojowo i wesoło (przy rozdawaniu prezentów). Syn, jako pomocnik Mikołaja, stanął na wysokości zadania. 

   Tak naprawdę dopiero teraz odpoczywam, zwolniłam tempo, nic nie muszę... przez kilka dni. Dlatego też oddaję się tym czynnościom, które lubię najbardziej - śpię, później powoli zaczynam dzień przy kawie i książce. Gdy się obudzę - dziergam, słucham muzyki, zaglądam na blogi innych dziewiarek. Ech, jak pięknie...

 

Moje dziergane prezenty spodobały się, niestety nie wszystkie zdążyłam lub miałam szansę sfotografować.

   

Pomiędzy gotowaniem, pieczeniem i innymi kuchennymi  czynnościami, a także w oczekiwaniu na świątecznych gości, powstała kolejna chusta Tercet w pięknym, śmietankowym odcieniu bieli z 3,5 motka włóczki Alpaca Silk DROPSA. Chusta gładka, jednobarwna z borderem, który jeszcze mi się nie znudził. Może być chustą ślubną. Na Margolce prezentuje się tak.

 

 

  Z pozostałości kilku chust wydzierganych z jedwabno-moherowych mieszanek powstaje kolejna chusta.

Życzenia

Grafitowa chusta "Bałtyckie piaski"

   Powstała na ekspresowe zamówienie jako prezent świąteczny. Dziergałam pomiędzy moimi świątecznymi robótkami. Wykonana z jednego motka bawełny Cotton Soft YarnArt.

 

Pracuję jak szalona...

Chusta dla M, skarpetki, przeczytane i testowanie

  

   Powstał kolejny upominek. To chusta wydziergana z wełny ROWAN, z dwóch motków różowych i dwóch petrolowych. Motki długo leżały długo, w końcu znalazłam na nie pomysł. Chusta jest gładka, zdobi ją tylko mój ulubiony border.

 
                


















 

Powstają kolejne prezenty. Dosyć mocno "wciągnęły" mnie skarpety. Dawno nie dziergałam, musiała sobie przypomnieć, ale bardzo mnie to bawi, tym bardziej, ze teraz są takie cudne włóczki skarpetkowe. Jak widać nie używam pięciu drutów, wygodniej mi na żyłkowych metodą "magic loop".


  Dawno nie pisałam o moich lekturach, przeczytałam mnóstwo książek. Dzisiaj ograniczę się tylko do wymienienia tytułów.
Cała seria, która opowiada historię pewnej rodziny na różnych etapach jej życia. Autorką jest Virginia Cleo Andrews. Przeczytałam, jednak co jakiś czas musiałam odpocząć od tej pogmatwanej historii. "Kwiaty na poddaszu" (powstał również film), "Płatki na wietrze", "A jeśli ciernie", "Kto wiatr sieje",  "Ogród cieni".

Kolejna książka, po tę naprawdę warto sięgnąć. To "Powieść bez o" Judith W. Taschler...

  ...oraz lżejsza pozycja...

...Anny Karpińskiej "Odnajdę cię" " , to pierwsza część opowieści z serii "Księgarnia pod Flisakiem".





    Ponieważ święta zbliżają się wielkimi krokami, należy poczynić pewne przygotowania (poza prezentami oczywiście). Dokonałam zakupu pewnych akcesoriów kuchennych, by ułatwić sobie pracę przy pierogach. Dzisiaj te przyrządy testowałam.

    Pierożnica nie do końca mi przypasowała (to jest to coś plastikowe, białe na zdjęciu) chociaż produkcja pierogów idzie dosyć szybko, bo 12 sztuk jednocześnie powstaje. Za bardzo sprawdziło mi się urządzonko do produkcji pojedynczych pierogów (metalowe, po lewej stronie zdjęć). 

Pierogi były dzisiaj na obiad - ruskie, które pierwszy raz w życiu robiłam - moi panowie bardzo zadowoleni, pytali, dlaczego tak mało.

W tak zwanym międzyczasie...czapka

   Jak w tytule postu, pomiędzy większymi robótkami powstała fuksjowa czapeczka, jako dopełnienie chusty, którą wydziergałam sobie na ślubno-weselne uroczystości. Jako, że bez czapki obyć się  nie mogę o tej porze roku, a te, które mam w posiadaniu nijak nie pasują do chusty, wydziergałam sobie taką do kompletu. Zestaw włóćzek taki sam, czyli połączone nitki Kid Silka DROPSA i Filisilka ZITRONA. Motyw ażurowy na czapce, taki sam jak w borderze chusty. Pomimo, że czapeczka "dziurawa" czytaj ażurowa, jest ciepła. Póki co, mrozów nie było, więc nie wiem, jak sprawdzi się przy niższych temperaturach. Użytkuję od ponad tygodnia i jest bardzo dobrze.

 

 

Prezenty...i dobra nowina

   Co prawda do świąt jeszcze trochę czasu, jednak ten okres, to czas wytężonej pracy dla dziewiarki, która chciałaby obdarować najbliższych własnoręcznie wykonanymi drobiazgami. W związku z tym u mnie praca wre pełną parą. 

Pierwszy na druty wskoczył kocyk dziecięcy wykonany z 100% bawełny merceryzowanej Cable 5 MONDIALA.  

 Rozpoczynając pracę, nie widziałam, czy dziecię, które ma przyjść na świat będzie płci żeńskiej, czy męskiej, w związku z tym zamówiłam dwa kolory i kocyk powstał dwukolorowy. W międzyczasie okazało się, że będzie Kajetan, w związku z tym prezentuję kocyk Kajtka.

   Kocyk dziergałam z podwójnej nitki, która wydawała się lekko szorstka. Jednak po upraniu kocyka w delikatnym płynie dzianina zmiękła i jest bardzo przyjemna w dotyku. Kocyk wyszedł spory, będzie można więc opatulać dzieciątko, nawet gdy podrośnie.

  Pierwszy prezent dla mojego przyszłego wnuka już mam! Tak, tak zostanę babcią i bardzo się z tego cieszę!

Aby zrobić kolejne upominki musiałam przypomnieć sobie, jak dzierga się skarpetki. 

Szybko poszło, w związku z tym wykonałam już jedną parę w tęczowych kolorach dla lekko zwariowanej dziewczyny, która lubi takie miksy. Na co dzień nosi różnokolorowe skarpetki, mieszając zestawy. Nie będzie jej więc przeszkadzało to, że na każdej skarpecie kolory układają się inaczej.Skarpetki zrobiłam z włóczki Jawoll Magic Degrade kolor 050 firmy LANG. Zostało jeszcze pół motka jedną parę. Dziergałam na drutach z żyłką nr 2,5.

Miętowa chusta

    Miętowa chusta, z bawełny, z motywem liści, zrobiona jeszcze przed wyjazdem. Chusta wyszła całkiem słusznych rozmiarów. Nie było czasu, aby wcześniej sfotografować. Prezentuje się tak.

    

 

Koniec relacji podróży

   To już ostatni post relacjonujący mają podróż. Do tej pory skupiłam się na jej części turystycznej. Tak naprawdę był to wyjazd studyjny, którego celem była wymiana doświadczeń między nauczycielami portugalskimi i polskimi, poznanie systemu oświaty w Portugalii, system kształcenia pedagogów w tym kraju.

   Wizytowaliśmy wybrane szkoły: szkołę podstawową, gimnazjum i liceum. Tam mieliśmy okazję obserwować zajęcia, poznawać metody pracy z uczniami oraz wymienić się doświadczeniami z nauczycielami.  Zostaliśmy przyjęci bardzo ciepło, uczniowie zaprezentowali nam swoje talenty w krótkim występie. Pozytywnie zaskoczyło mnie to, ze cała społeczność szkolna przygotowywała się na nasz przyjazd - dzieci podczas zajęć poznawały nasz kraj. W jednej ze szkół zachwycił mnie kącik do jogi (powyżej). W tej szkole uczą się dzieci w klasach 1-6 (szkoła podstawowa).

Zdjęcia obok przedstawiają zespół szkół - gimnazjum i liceum. W szkole uczy się wielu uczniów, klasy są bardzo liczne (w jednej naliczyłam 32 uczniów). Bierze się to stąd, że w Portugalii brakuje nauczycieli. Od momentu, gdy kryzys gospodarczy dotknął Europę w Portugalii zablokowano wszelkie podwyżki oraz awans zawodowy nauczycieli, który ma 9 stopni (u nas 4). Co pięć lat nauczyciel awansuje, szkoląc się określoną liczbę godzin, zdając egzaminy. Za uzyskaniem kolejnego stopnia awansu szła podwyżka wynagrodzenia. Jednak od 9 lat wszystko zastopowano. Nauczyciele zarabiają bardzo mało, a całe życie zawodowe należy się szkolić. W tej chwili nauczyciele pracują ponad normę (35 godzin tygodniowo to ustawowa liczba godzin nauczyciela, w to wchodzą godziny pracy z uczniem, spotkania z rodzicami, rady pedagogiczne, czas przygotowania się do zajęć).  Jednak ze względu na baraki w kadrze nauczyciele pracują dłużej i nie dostają za to do dodatkowego wynagrodzenia. W związku z tym brak chętnych do pracy w tym zawodzie. Jednak zawód ten cieszy się ogromnym szacunkiem w społeczeństwie ze względu na poziom wykształcenia. Generalnie ludzie wykształceni w Portugalii cieszą się dużym poważaniem. Bierze się to stąd, że do 1974 roku obowiązek szkolny kończył się po czwartej klasie. Dopiero po obaleniu dyktatora Oliviera Salazara (który uważał, że niewykształconym społeczeństwem łatwiej rządzić) zmieniono system oświaty i wydłużono obowiązek do 18 roku życia. Obowiązuje system boloński 6 lat szkoły podstawowej + 3 lata gimnazjum + 3 lata liceum. Później 3 lata licencjat + 2 lata studia magisterskie. 
   Nasze sukcesy edukacyjne do tej pory były wzorem dla Portugalczyków i zupełnie nie rozumieją obecnej reformy oświaty w Polsce i powrotu do starego systemu. 

   Gościliśmy również na uniwersytecie Lizbońskim, gdzie wysłuchaliśmy wykładów na temat systemu oświaty w Portugalii oraz systemie kształcenia nauczycieli. Obejrzeliśmy również nowoczesne pracownie, w których studenci uczą się wykorzystania najnowocześniejszych technologii w nauczaniu.

 

   Spotkaliśmy się również przedstawicielami nauczycielskich związków zawodowych. Przyjął nas również ambasador Polski w Portugalii.

Na koniec odwiedziliśmy teren dawnych targów Expo, gdzie teraz znajduje się nowoczesne centrum handlowe, osiedle mieszkaniowe oraz piękny widok na Tag oraz most Vasco da Gama, którego łączna długość wynosi ponad 17 km. Piękny widok roztacza się z wagonika kolejki, którą można przejechać się wzdłuż Tagu. Tu znajduje się również największe oceanarium w Europie.

  A później czekał nas dłuuugi powrót do domu ze względu na strajk kontrolerów lotu. Na lotnisku we Frankfurcie spędziłam ponad osiem godzin w oczekiwaniu na samolot. Całe szczęście, że do bagażu podręcznego wzięłam robótkę i odtwarzacz MP3. Przy drutach i muzyce Davida Garretta czas minął przyjemniej. A że udało mi się znaleźć całkiem wygodny kącik, oczekiwanie nie było takie najgorsze.

   I to tyle. Jedno wiem, chciałabym jeszcze raz wrócić do Portugalii...

   A  następny post będzie już dziewiarski. Mam do zaprezentowania kilka udziergów.