Ostatnio dużo czasu spędzam w poczekalniach, w związku z tym mam zawsze mam przy sobie lekturę, wtedy oczekiwanie na kolejne zabiegi rehabilitacyjne nie jest takie uciążliwe.
Lektura, która umilała mi czas, to kolejna książka, której autor jest Sławomir Koper - "Polskie piekiełko. Obrazy z życia elit emigracyjnych 1939-1945".
Rzeczywiście polskie piekiełko. Czytałam tę książkę z dezaprobatą. Nie sądziłam, że nasze przywary narodowe aż tak zdominowały polską emigrację. Nawet w obliczu agresji niemieckiej i sowieckiej nie zaprzestano kłótni, personalnych rozgrywek, usuwaniu ludzi związanych z Piłsudskim i tych, którzy byli niewygodni dla generała Sikorskiego. Warto przeczytać.
Teraz bardzo dużo ukazuje się książek, poruszających tematykę życia przedwojennej i powojennej elity politycznej czy losów rodzin arystokratycznych. Ostatnio przeczytałam książkę Andrzeja Tarnowskiego "Ostatni mazur" o losach jego rodziny - za to został wykluczony ze Związku rodu Tarnowskich. Poruszył w niej nie tylko te jasne strony ich życia, ale i ciemne - zdrady, rozpad więzi, pozory.
OdpowiedzUsuńJa również noszę z sobą książkę do lekarza - w poczekalni tyle czasu się czeka, a bardzo nie lubię rozmawiać z innymi, bo ich temat rozmowy to przede wszystkim wymienianie chorób, na które cierpią, taka licytacja, kto ma ich najwięcej. Nie żebym miała coś przeciwko takim ludziom, owszem współczuję wszystkim chorym, ale czy wspólne czekanie do lekarza, to już powód do takich rozmów, czy dopytywanie się na co choruję?
Serdecznie pozdrawiam:))